Pamiętaj więc, że w przypadku fałszywego oskarżenia należy złożyć do prokuratury zawiadomienie o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Jeśli masz wątpliwości, czy w danej sytuacji zachodzi zniesławienie czy fałszywe oskarżenie, rozważ skorzystanie z pomocy zawodowego pełnomocnika. Zagrożenie karą też jest tu Wiedział o tym romansie, bo Ewa Kozanecka często zwierzała się Justynie, a ta kocha się w Jerzym Kozaneckim od lat. Świadek uważa, że brat byłby zdolny do morderstwa. Ewa Kozanecka nie chciała być dłużej zależna od męża i dlatego pracowała, oskarżony zwyczajnie kłamie. Zaglądaj za kulisy filmów, seriali i programów Netflix, sprawdzaj nadchodzące premiery i oglądaj materiały dodatkowe na stronie Tudum.com. Striptizer zostaje zwolniony warunkowo z malagijskiego więzienia po siedmiu latach odsiadki. Na wolności próbuje udowodnić, że kochanka wrobiła go w morderstwo jej męża. Oglądaj zwiastuny i Jeżeli udowodnisz, że brat dostał darowiznę, to ta darowizna zostanie odliczona od kwoty zachowku, o który mogłaby się ubiegać jego córka. Nie trzeba udowadniać związku darowizny z zachowkiem a jedynie trzeba udowodnić, że darowizna była. 27-09-2012, 14:08. Stripsearch. W czasie sprawy sądowej (kilka dni temu) na zadane pytanie na które świadek (powód) skłamał przed sądem odpowiadając twierdząco co jest sprzeczne z zeznaniami składanymi przez inną osobę (inny proces sądowy). W czasie sprawy sądowej pozwany w czasie swoich zeznań powiedział,m że świadek (powód) kłamie naruszając art 233 KK. Moje dziecko kłamie! Dowiedz się, dlaczego to robi i jak temu przeciwdziałać. Kłamstwo to według Słownika języka polskiego PWN „twierdzenie niezgodne z rzeczywistością, mające wprowadzić kogoś w błąd”. Jak wynika z badań, ludzie wypowiadają od 1 do 3 kłamstw dziennie. Pokazuje to, że kłamstwo to wcale nie taki błahy . Niedziela, a w skrzynce pełno zapytań od Czytelników bloga odnośnie dochodzenia roszczeń z tytułu naruszenia dóbr osobistych. Pytanie które często się powtarza, dotyczy tego, kto musi udowodnić prawdziwość twierdzeń w procesie o ochronę dóbr osobistych. Dlatego też dziś na blogu krótka odpowiedź na to ważkie pytanie. Odpowiedź tym istotniejsza, że niektórzy Czytelnicy wprost wyrażają obawę, czy w ogóle jest sens występować na drogę sądową w sprawie o ochronę dóbr osobistych, skoro udowodnienie, że wypowiedziane o nich twierdzenia były nieprawdziwe, będzie bardzo trudne. Tłumaczyć najlepiej na przykładach. Oto i on: Załóżmy, że pan Piotr jest nauczycielem. Y narusza dobra osobiste p. Piotra w ten sposób, że publicznie podnosi, że p. Piotr w trakcie prowadzenia zajęć z dziećmi był pod wpływem alkoholu, odnosił się do uczniów słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, a ponadto uderzył jednego z uczniów, gdy ten zwrócił mu uwagę. Twierdzenia te są nieprawdziwe, narażają p. Piotra na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu. Naruszają więc jego dobra osobiste w postaci choćby godności i dobrego imienia. Pan Piotr składa więc pozew przeciwko Y o ochronę dóbr osobistych, w którym domaga się zobowiązania Y do zaprzestania naruszania jego dóbr osobistych, zapłaty zadośćuczynienia i złożenia przeprosin o konkretnej treści. Kto musi udowodnić prawdziwość twierdzeń w procesie o ochronę dóbr osobistych? Co w tej sytuacji należy do obowiązków pana Piotra? Przede wszystkim to, aby udowodnić przed sądem, że do naruszenia dóbr osobistych doszło, czyli że Y w konkretny sposób i w konkretnych okolicznościach wypowiadał się o panu Piotrze. Należy wykazać że padły słowa, jakoby p. Piotr był pijany, zwracał się wulgarnie do uczniów i jednego z nich uderzył. Nie należy do pana Piotra obowiązek udowadniania, że twierdzenia Y były nieprawdziwe. To Y musi udowodnić, że mówił prawdę. Nie chodzi tu o subiektywne odczucie Y, że było tak, jak publicznie głosił. Nie wystarczy więc, gdy Y stwierdzi, że według niego p. Piotr był pijany, czy uderzył dziecko. Okoliczności te należy udowodnić obiektywnie. Z czego to wynika? Ustawodawca wprowadza tzw. domniemanie bezprawności naruszenia dóbr osobistych. To na pozwanym ciąży obowiązek wykazania, że naruszenie którego się dopuścił, nie było bezprawne. Jeśli więc pozwany wypowiedział się o kimś w sposób naruszający dobre imię, a wypowiedź tę da się zweryfikować w kategoriach prawdy i fałszu, to na pozwanym ciąży ciężar udowodnienia, że mówił prawdę. Jeśli pozwany nie będzie potrafił tego udowodnić, poniesie z tego tytułu konsekwencje. Ta sama zasada działa w postępowaniu karnym w sprawach o zniesławienie. To oskarżony o zniesławienie ma obowiązek udowodnić, że jego wypowiedzi były prawdziwe. Mówimy w tym przypadku, że ciężar dowodu przechodzi na oskarżonego. Szerzej pisałam o tym tutaj. Podsumowanie Występując na drogę sądową z pozwem o ochronę dóbr osobistych nie martw się, że będzie Ci trudno udowodnić, że wypowiedzi pod Twoim adresem były nieprawdziwe. To nie Ty musisz tę okoliczność wykazać. Oczywiście nie każdą wypowiedź da się zakwalifikować jako prawdziwą czy nie. Są bowiem wypowiedzi ocenne, które nie dają się zweryfikować w kategoriach prawdy i fałszu. Również jednak i w tej sytuacji to na pozwanym będzie ciążył ciężar udowodnienia, że jego zachowanie nie było bezprawne. Należy także zwrócić uwagę, że nie każde zachowanie polegające na wypowiadaniu o kimś rzeczy nieprawdziwych będzie od razu naruszeniem dóbr osobistych. Dodatkowo konieczne jest aby były to takie wypowiedzi, które mogą narazić daną osobę na szkodę w postaci utraty jej dobrej sławy, która jest niezbędna do właściwego funkcjonowania w danym środowisku lub do sprawowania danej funkcji. Zawsze warto więc zasięgnąć porady profesjonalisty, który oceni czy dane zachowanie stanowi naruszenie dóbr osobistych i czy nie zachodzi żadna z przesłanek wyłączających bezprawność naruszenia. W czym mogę Ci pomóc? Autor: Piotr Andryszczak, dodano: 2019-05-29 Świadkowie Jehowy w jednej ze swoich publikacji podjęli ciekawy temat: Diabeł jest "ojcem kłamstwa". To po pierwsze. Po drugie, w podanym przez Świadków Jehowy wersecie J 8, 44 nie ma ani słowa o kłamstwach "na temat Jehowy". Kontekst mówi zupełnie o czymś innym: J 8, 42-47 Pan Jezus kieruje te słowa do Żydów, którzy w Nim nie zobaczyli jedynego i prawdziwego Zbawiciela, który wcześniej stosuje do siebie określenie Boga na podstawie Wj 3, 14 ("Jestem, który jestem"), co ukazuje nam Bóstwo Jezusa : J 8, 24 J 8, 28 J 8, 58 J 13, 19 "Powiedziałem wam, że pomrzecie w grzechach swoich. Tak, jeżeli nie uwierzycie, że JA JESTEM, pomrzecie w grzechach swoich»." "Rzekł więc do nich Jezus: «Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że JA JESTEM" "Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, JA JESTEM»" "Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście, gdy się stanie, uwierzyli, że JA JESTEM" Skoro Świadkowie Jehowy już powołali się na Ewangelię wg św. Jana, to warto pokazać przy okazji, co Świadkowie Jehowy zrobili z powyższymi wersetami w ich własnym przekładzie (Przekład Nowego Świata), aby ukryć boską naturę (zob. Kol 2, 9) Chrystusa: J 8, 24 J 8, 28 J 8, 58 J 13, 19 "Dlatego wam powiedziałem, że umrzecie w swoich grzechach. Bo jeśli nie uwierzycie, że to ja jestem tym, który miał przyjść, umrzecie w swoich grzechach”." "Następnie Jezus rzekł: „Kiedy już uniesiecie w górę Syna Człowieczego, wtedy zrozumiecie, że to jestem ja" "Jezus im odparł: „Zapewniam was, że zanim Abraham zaczął istnieć, ja już byłem”" "Mówię wam to już teraz, żebyście gdy się to stanie, uwierzyli, że te słowa odnoszą się do mnie" W Ewangelii wg św. Jana J 13, 19 Świadkowie Jehowy usunęli ze swojej Biblii słowa "Ja jestem" dodając słowa, których nie ma w oryginale greckim Nowego Testamentu. Dowód? Świadkowie Jehowy na swojej oficjalnej stronie internetowej mają przekład interlinearny grecko-angielski, gdzie możemy zobaczyć greckie słowa ego eimi, przetłumaczone jako I am - Ja jestem: J 13, 19 Na podstawie J 8, 44 ludzie nie głoszą "kłamstw na temat Jehowy". Należy zadać pytanie, kto zatem głosi kłamstwa na temat Pana Jezusa, pozbawiając Go imienia "Ja jestem", aby ukryć Jego boskość, iż Syn Boży nie przestając być Bogiem, przyjął dodatkowo ludzką naturę? Dlaczego anonimowi autorzy z góry zakładają, że ci (tzw. odstępcy), który przestali być Świadkami Jehowy wypaczają fakty na temat "organizacji Jehowy"? A jeśli "odstępcy" cytują publikacje Świadków Jehowy w oryginalnej wersji, to też wypaczają fakty na temat "organizacji Jehowy"? Świadkowie Jehowy sami posługują się środkami masowego przekazu, w tym też własną telewizją JW BROADCASTING. W jednej z październikowej audycji w roku 2018 możemy zobaczyć: gdzie Robert Ciranko, pomocnik Komitetu Redakcyjnego, przedstawia nieprawdziwą naukę o Trójcy Świętej, sprowadzając ją do absurdu, twierdząc, że mówi ona o "trzech Bogach w jednej osobie": „Jeśli przyznają, że Jezus faktycznie umarł, to trafiają na kolejny problem. Skoro wierzą, że ich trzej Bogowie są jedną osobą, to kiedy Jezus umarł, wszyscy musieli umrzeć. A skoro wszyscy umarli, kto wzbudził ich do życia? Jakże nierozsądnie to wszystko brzmi?” Jak można wyprowadzać takie wnioski z fałszywej postawionej tezy? Robert Ciranko nie jest odstępcą, a jednak dopuszcza się wypaczania faktów dotyczących nauki o Trójcy Świętej. Jaki ma w tym cel? Innym środkiem masowego przekazu są publikacje Towarzystwa Strażnica. W jednej z publikacji Świadków Jehowy, członek Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy, Robert Ciranko, podobne kłamliwe twierdzenia o Trójcy Świętej wygłosił na łamach Strażnicy: członek Ciała Kierowniczego, Samuel Herd (ten z lewej): Jest rzeczą pewną, że Samuel Herd nie mógł usłyszeć o Trójcy Świętej takiego twierdzenia, iż Ojciec i Syn to jedna osoba. Nie ma takiej nauki! Wydaje się, że ta narracja przedstawiona w publikacji Świadków Jehowy ma jeden cel: ośmieszyć po raz kolejny naukę o Trójcy Świętej kłamliwym twierdzeniem, iż rzekomo "Jezus jest jednocześnie Synem i Ojcem". Świadkowie Jehowy zarzucają wypaczanie faktów (szkoda, że nie podano konkretnych przykładów), a sami to czynią na łamach swoich publikacji czy w internetowej telewizji. Ciekawe kto wypaczył te fakty: Czy zrobili to "odstępcy"? A może cytowanie publikacji Świadków Jehowy, to też wypaczanie faktów. A jak nazwać wypaczanie faktów przez Towarzystwo Strażnica dot. historii Ukrzyżowania Zbawiciela, gdzie powoływano się na konkretne źródła (książki), które mówiły o ukrzyżowaniu, a Świadkowie Jehowy manipulując cytatami chcieli udowodnić wcześniej założoną tezę, iż Pan Jezus nie umarł na krzyżu, lecz na pionowym palu? To też robili "odstępcy"? No właśnie. Co możemy zrobić, jeśli ktoś (nie będący Świadkiem Jehowy) przekazuje nam "fakty" płynące wprost z publikacji Towarzystwa Strażnica, gdzie ani prawda, ani fakty się nie liczą? Czy samych redaktorów Towarzystwa Strażnica możemy też zaliczyć do odstępców? Przecież oni wypaczają fakty. A co zrobić jeśli sami Świadkowie Jehowy dzielą się między sobą sprzecznymi z faktami publikacjami Towarzystwa Strażnica? Z kim mają nie wchodzić w dyskusję? A co mają zrobić Świadkowie Jehowy, kiedy w telewizyjnym programie JW BROADCASTING usłyszą sprzeczne ze sobą informacje lub wypaczanie faktów albo głoszone zmienne nauki? Mają wyłączyć telewizor? Naszym czytelnikom doradza adwokat Kamil z zeznań świadków jest bardzo powszechny zarówno w procesach cywilnych jak i w postępowaniach karnych. Jego omawianie zaczniemy od postępowań karnych. Zgodnie z Kodeksem postępowania karnego dowody przeprowadza się na wniosek stron albo z urzędu. Fakty powszechnie znane nie wymagają dowodu. Podobnie fakty znane sądowi, bądź organom ścigania z urzędu również nie wymagają przeprowadzania dowodów. Jak złożyć prawidłowo wniosek dowodowy? We wniosku dowodowym należy podać oznaczenie dowodu oraz okoliczności, które mają być udowodnione. STRONA INTERNETOWA ADWOKATA KAMILA GROSSAMożna określić również sposób przeprowadzenia dowodu. Wniosek dowodowy może zmierzać również do wykrycia lub oceny właściwego dowodu. Oddala się wniosek dowodowy jeżeli przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne, okoliczność, która ma być udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy albo jest już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy, dowód jest nieprzydatny do stwierdzenia danej okoliczności, dowodu nie da się przeprowadzić, wniosek dowodowy w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania. Nie można natomiast oddalić wniosku dowodowego na tej podstawie, że dotychczasowe dowody wykazały przeciwieństwo tego, co wnioskodawca zamierza udowodnić. Oddalenie wniosku dowodowego nie stoi na przeszkodzie późniejszemu dopuszczeniu dowodu, chociażby nie ujawniły się nowe okoliczności. Przechodząc do dowodu z zeznań świadka należy wskazać, że osobie przesłuchiwanej należy umożliwić swobodne wypowiedzenie się w granicach określonych celem danej czynności, a dopiero następnie można zadawać pytania zmierzające do uzupełnienia, wyjaśnienia lub kontroli wypowiedzi. Nie wolno zadawać pytań sugerujących osobie przesłuchiwanej treść odpowiedzi. Niedopuszczalne jest wpływanie na wypowiedzi osoby przesłuchiwanej za pomocą przymusu lub groźby bezprawnej, stosowanie hipnozy albo środków chemicznych lub technicznych wpływających na procesy psychiczne osoby przesłuchiwanej albo mających na celu kontrolę nieświadomych reakcji jej organizmu w związku z przesłuchaniem. Osoby przesłuchiwane mogą być konfrontowane w celu wyjaśnienia procesach cywilnych strona powołująca się na dowód ze świadków obowiązana jest dokładnie oznaczyć fakty, które mają być zeznaniami poszczególnych świadków stwierdzone, i wskazać świadków, tak by wezwanie ich do sądu było możliwe. Kolejność przesłuchania świadków oznacza przewodniczący składu sędziowskiego. Świadkowie, którzy nie złożyli jeszcze zeznań, nie mogą być obecni przy przesłuchaniu innych świadków. Przed przesłuchaniem świadka uprzedza się go o prawie odmowy zeznań i odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań. Jeżeli świadek ma składać zeznania, przewodniczący odbiera od niego przyrzeczenie, po pouczeniu go o znaczeniu tego aktu. Brzmienie przyrzeczenia jest następujące: „Świadomy znaczenia mych słów i odpowiedzialności przed prawem przyrzekam uroczyście, że będę mówił szczerą prawdę, niczego nie ukrywając z tego, co mi jest wiadome”. Świadek składa przyrzeczenie, powtarzając za sędzią lub odczytując na głos tekst przyrzeczenia, przy czym wszyscy - z wyjątkiem sędziów - stoją. Świadek składa zeznanie ustnie, zaczynając od odpowiedzi na pytania przewodniczącego, co i z jakiego źródła wiadomo mu w sprawie, po czym sędziowie i strony mogą w tymże przedmiocie zadawać mu fałszywych zeznań jest przestępstwem. Zgodnie z art. 233 § 1 Kodeksu karnego, kto składając zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Warunkiem odpowiedzialności jest, aby przyjmujący zeznanie, działając w zakresie swoich uprawnień, uprzedził zeznającego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznanie lub odebrał od niego przyrzeczenie. Pomimo tak surowej kary grożącej za składanie fałszywych zeznań, osoby przesłuchiwane w charakterze świadków notorycznie kłamią zarówno w procesach cywilnych jak i (o zgrozo) w postępowaniach karnych. Być może zjawisko to spowodowane jest poczuciem bezkarności świadków, bowiem przestępstwo składania fałszywych zeznań trudno jest udowodnić. Jednakże nagminność składania fałszywych zeznań powinna prowadzić do wielkiej ostrożności sądów i organów ścigania w ocenie dowodu w postaci zeznań świadków. Dokonaniu prawidłowej (określanej przez przepisy prawa jako swobodnej) oceny dowodu z zeznań świadków powinno służyć ścisłe przestrzeganie procedury przeprowadzania tych dowodów. Przede wszystkim sądy powinny dokładać starań aby świadkowie już przesłuchani nie komunikowali się ze świadkami jeszcze nie przesłuchanymi. W tym celu wszyscy świadkowie powinni być wzywani na jeden termin rozprawy. Świadkowie już przesłuchani powinni być przez przewodniczącego składu sędziowskiego zatrzymywani na sali rozpraw, tak aby nie komunikowali się ze świadkami, którzy czekają na swoją kolej na korytarzu sądowym. Niestety w sądach bardzo często można zauważyć brak przestrzegania tych podstawowych zasad. Kolejną bardzo ważną zasadą, której niestety nie uregulowano wprost w Kodeksie postępowania karnego, jest zasada polegająca na tym, że świadkowi rozpoczynając przesłuchanie umożliwia się swobodną wypowiedź, a następnie zadaje mu się pytania. Dopiero po umożliwieniu zadania pytań świadkowi należy mu odczytać poprzednio złożone przez niego zeznania. W przeciwnym razie nie można dotrzeć do tak zwanej prawdy materialnej, a więc tego, co rzeczywiście widział lub słyszał świadek. Nie przestrzegając tej zasady powodujemy, że zeznanie świadka staje się nieprzydatne w postępowaniu, bowiem świadek słysząc poprzednio złożone własne zeznania z pewnością je podtrzyma, co więcej zezna, że składając poprzednie zeznania lepiej pamiętał opisywane zdarzenie, a więc ewentualne rozbieżności w zeznaniach złożonych przed sądem wynikają z braków w pamięci na skutek upływu czasu. Takie wadliwe przeprowadzanie dowodu z zeznań świadka prowadzi do uniemożliwienia wykrycia fałszywych zeznań i prawidłowej oceny tego dowodu. Nie przestrzegając zasad przeprowadzania dowodów z zeznań świadków można doprowadzić do skazania niewinnej osoby, która nie jest w stanie wykazać swojej niewinności. Dowód w postaci zeznań świadków jest więc potężnym orężem organów ścigania oraz sądów, które może okazać się przysłowiowym gwoździem do trumny oskarżonego. Takie postępowanie otwiera drogę do bezkarnego składania przez świadków fałszywych zeznań i niejako wręcz zachęca ich do łamania prawa. Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera W jakich przypadkach można nie stawić się w sądzie?Co jeśli świadek nie stawił się w sądzie?Czy świadek musi być w sądzie?Jak odmówić bycia świadkiem?Jak udowodnić w sądzie że świadek kłamie?Co mówić w sądzie jako świadek?Czy świadek ma prawo nie zeznawać?Czy świadek może nie pamiętać?Co grozi za niestawienie się w sądzie? Przepis art. 261 § 1 stanowi, że „Nikt nie ma prawa odmówić zeznań w charakterze świadka, z wyjątkiem małżonków stron, ich wstępnych, zstępnych i rodzeństwa oraz powinowatych w tej samej linii lub stopniu, jak również osób pozostających ze stronami w stosunku przysposobienia. W jakich przypadkach można nie stawić się w sądzie? strona i świadek, został przewidziany w przypadku nieobecności wezwanego wywołanej chorobą. W przypadku choroby wezwanego wymagane jest przedstawienie przez niego zaświadczenia potwierdzającego niemożność stawienia się na wezwanie lub zawiadomienie sądu, wystawionego przez lekarza sądowego. Co jeśli świadek nie stawił się w sądzie? W przypadku niestawiennictwa świadka pierwszym działaniem sądu dyscyplinującym świadka jest nałożenie na niego kary pieniężnej. Często świadkowie karę pieniężną nazywają „grzywną za niestawienie się w sądzie”. Czy świadek musi być w sądzie? Czy muszę obowiązkowo stawić się w sądzie? jeżeli jesteś wezwany w charakterze świadka, twoje stawiennictwo jest obowiązkowe; jeżeli jesteś stroną postępowania, sprawdź dokładnie treść zawiadomienia o rozprawie. W większości przypadków twoje stawiennictwo nie jest konieczne. Powiedz, że niestety nie możesz przyjąć tej roli (nie czujesz się na siłach) i że masz nadzieję, że znajdą kogoś bardziej godnego bycia świadkiem lub chrzestną. Nie kłam, nie zmyślaj i nie kombinuj. Mów o prawdziwych powodach odmowy. W skrajnym przypadku zastosuj uniwersalną wymówkę, tj. Jak udowodnić w sądzie że świadek kłamie? Jeśli więc wiemy, że świadek X będzie zeznawał fałszywie, należy zatroszczyć się o to, aby w procesie znalazły się dowody przeciwne, podważające wiarygodność zeznań takiego delikwenta. Istotne jest też jego odpowiednie przesłuchanie, tak aby wyłapać ewentualne nieścisłości. Co mówić w sądzie jako świadek? Zwracając się do orzekających używajmy zwrotu „proszę sądu”, ewentualnie „wysoki sądzie”, nawet jeżeli za ławą sędziowską zasiada tylko jedna osoba, nie mówmy do niej proszę pani/pana, czy pani/panie sędzio. Pamiętajmy też o tym, że kiedy mówimy do sądu, bądź kiedy sąd mówi do nas powinniśmy wstać. Czy świadek ma prawo nie zeznawać? Wersja od: 30 listopada 2021 r. § 1. Nikt nie ma prawa odmówić zeznań w charakterze świadka, z wyjątkiem małżonka strony, wstępnych, zstępnych i rodzeństwa strony oraz jej powinowatych pierwszego stopnia, jak również osób pozostających ze stroną w stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli. Czy świadek może nie pamiętać? Świadek zeznaje, co do faktów, jego opinia, czy ocena często nie ma znaczenia. Jeżeli czegoś nie wiemy, używamy zwrotu: „nie wiem”. Nie należy bać się zwrotu „nie pamiętam”, jeśli faktycznie narzekamy na słabą pamięć. Kwestia pamięci i tak jest w trakcie przesłuchania weryfikowana. Co grozi za niestawienie się w sądzie? Jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny.

jak udowodnić że świadek kłamie